دانلود تحقیق و مقاله، نقش برتر پارس

دانلود,پاورپوینت طراحي پاركها در باغ هاي صخره اي ,pptx





سبک باغسازی در فرانسه
در عهد رنسانس باغ های بزرگتر و ترکیب دخرتان متنوع تر گردیده است. در این طرح ها از ایوانها، طارمی، نرده ها، پله ها، حوض ها، مجسمه ها استفاده شده و درختان از سبک منظم و مرتبی برخوردار هستند در این استیل دیواره های سبز، ضخیم،بلند راه روها بصورت سرپوشهای سبز و طویل و نرده های چوبی کناری مرسوم بوده است. در این دوره سعی می شده که روش باغبانی و باغداری ارزان، سادهبود وامکان انطباق با فضا رعایت گردد. گلکاری ها معمولاً بشکل باغچه های مربع مستطیل، کم وبیش وسیع با اشکال هندسی با اندازه های بزرگ باشد.
باغ فرانسوی عبارت از فضای بزرگتری است که از چند باغچه به اندازه های مختلف و با استفاده از مجسمه ها، آب نماهایی که به نظم در آمده اند یک مجموعه را تشکیل می دهد. این گونه باغ ها را در زمین های صاف و هموار و یا در زمین های شیب دار در انتهای یک ساختمان یا یک قصر احداث می کرده اند.
فرانسوی ها استفاده از مجسمه ها،گلدانهای سنگی (که بالاتر از سطح زمین قرار می گرفتند) غرس درختان در اطراف باغ و خیابانها را جزئی از ترکیب یک باغچه می دانستند ضمناً سعی داشتند که استیل منظم همراه با تناسبهای هندسی و ترکیب رنگ گلها را رعایت نمایند.
در اوائل قرن شانزدهم سبکهای ایتالیایی بنوعی در هنر باغ و پارک سازی فرانسه رسوخ نمود.
اشکال هندسی در طراحی (گلکاری، چمن کاری، راه روهای شنی، استفاده از شمشادهای پاکوتاه در تنظیم اشکال هندسی برای بیان بهتر حالات قرینه سازی در باغچه ها) بطور چشم گیری بکار گرفته می شد.
اینگونه باغچه ها را پارتر(پارترها شامل قطعات گلکاری و سبزیکاری ودرختکاری، آب نماها، حوض خانه و محل استراحت می باشد) می گفتند. کاربرد اینگونه طرح تا اواخر قرن هفدهم و اوائل قرن هجدهم بسیار متداول بوده است. برای آنکه موضوع روشنتر گردد، باید گفته شود که در آغاز طراحان کوشش می کردند خطوطی که برای انواع طرح ها در نظر گرفته می شوند کاملاً منظم و طرح های هندسی (مربع، مستطیل و زاویه دار) بنحوی گویا و مشخص نشان داده شوند. ولی بتدریج این خطوط در طرح ها، انحناهایی یافته و گیاهان مناسبی انتخاب شدند و مناظر بدیعی خلق شد.
بطور کلی در اوائل دوره رنسانس، باغ سازی در فرانسه تعریف خاصی داشته، که عبارت از مجموعه باغ های مختلف ومتعدد است و این مجموعه از معماری غیر قرینه برخوردار بوده است،شاید بتوان گفت که قبل از آن اصولاً باغ ها در فرانسه از نکات محور سازی به دور و ایده این گونه طرح ها از ایتالیا به فرانسه آمده است.
باغهای تفریح مصریان و پارسیان خصوصاً قبل از میلاد مسیح، خود بزرگترین منبع تاریخ هنر باغسازی می باشند. کهن ترین دوره ای که در آن هنر باغسازی را می توان به کمک نقوش و کتیبه ها جستجو کرد مصر قدیم می باشد.
نکته مهم در باغ های مصری (در زمان فراعنه) تنظیم طرح بر اصول محور سازی است. در تنظیم این هم آهنگی، محور اصلی را از درب ورودی باغ آغاز و به پارک یا قصر، حیاط کوچک و حیاط بزرگ مرتبط می کردند. (باید اضافه کرد در این باغ ها آلاچیق هایی به اشکال مختلف در کنار نهرهای کم عمق وجود داشته است) تزئینات در باغ های مصری، مخصوصاً در اطراف قصرها، از روشهای خاص مهندسی برخوردار و ایجاد داربست های یک طرفه، یا دو طرفه در کناردیواره ها، راه روها مرسوم بوده، همچنین در فضای باغ، حوض و حوضخانه بسیار بزرگ احداث می شده است. به منظور تزئین اطراف حوض و حوضخانه ها از گیاهان زینتی پاکوتاه برای جداسازی قطعات از یکدیگر از دیواره یا پرچین های کوتاه با طول زیاد (که همیشه سبز بوده اند) استفاده می شده است. از آن جاییکه فراعنه خدایان بودند، نصب مجسمه های آنان خدایان قدیمی عظمتی به باغ و قصر می بخشیده است.
بطور کلی تنوع گلکاری در مصر قدیم بسیار کم و محدود و به بسیار از گیاهان دارویی و دائمی بوده است. بنظر نگارنده طرز ساختمان باغ در مشرق زمین اصولاً بر مبنای دو اصل باغ سازی (محور و سایه) قرار داشته، شاید اجرای این روش مربوط به خشکی هوا و نیاز به سایه بوده است.
بطور کلی شاید مناظر باغ ها مقیاس کوچکی از فرمهای آزاد طبیعت شکل گرفته باشد. بنابراین می توان چنین دریافت، که هر آنچه در باغ پارک بکار گرفته می شده خود مفهوم خاص و بیانگر نکته ای از واقعیت های موجود در طبیعت بوده است.