پاورپوینت بررسی روستای تجن گوکه از روستاهای شهرستان آستانه اشرفیه

فهرست مطالب

مقدمه

معرفی روستا

قدمت این روستا

چهار محله قدیمی روستا

مردم این روستا

امکانات شهری

زبان اصلی منطقه

معانی تجن

مکان های دیدنی روستا

پل خشتی

محل عبور عابر پیاده

کشاورزی و دامداری در روستا

تعداد دامها

موسسات آموزشی روستا

صنایع و کارخانه های روستا

جمعیت و ساکنان روستا

شکل خانه های روستا

همه خانه های روستا

گالی مسقف

تیل انبار

تاریخ فرهنگ آیین‌ها و سنت های رایج در روستا

برم شادی

گچ چینی

لافند سری

زیه خوری

مجمع دهی

دعوت گیری

پاکشون

شب چله

منابع

تجن گوکه یکی از روستاهای شهرستان آستانه اشرفیه در استان گیلان در شمال ایران است. این روستا ۵ کیلومتری غرب آستانه اشرفیه و جنوب شرقی دهستان کیسم واقع شده است. طول جغرافیایی آن ۴۹ درجه، ۵۴ دقیقه، ۴۰۰ ثانیه و عرض جغرافیایی آن ۳۷ درجه، ۱۴ دقیقه، ۵۰ ثانیه می باشد. و یکی از آبادی های بخش مرکزی دهستان کیسم می‌باشد. قدمت این روستا به بیش از یک هزار سال می‌رسد طبق تاریخ گذشته که مستند نیز می‌باشد. شاخه های زبان گنجشک , چنار , تبریزی , بید و انواع درختهایی است که در نواحی مرطوب می روید مثل بلوط , نارون ، چنار , افرا , شمشاد , گردو , آلش , سروکوهی و سرخدار ( نوعی کاج) – دیده می شود . شاخه های موی وحشی به تنه درختان می پیچد و بالا می رود . در این قسمت رازک وحشی , انجیر , گوجه , گلابی و سیب وحشی فراوان است و همه جا از توتهای وحشی , نسترن های وحشی , پیچک و گلهای سرخ پوشیده شده است . هنگام بهار بنفشه, پامچال و دیگر گلهای جنگلی زمین روستا را به صورت فرشی زیبا می پوشاند. این روستا تشکیل یافته از چهار محله قدیمی که در اطراف آن واقع شده است این محله‌ها عبارتند از : بازار سر- رودکنار – انزل محله و علی آباد. دارای آب و هوایی معتدل مرطوب و عمده فعالیت مردم کشاورزی و دامداری، دارای باغات چای، توت، سبزیجات با کشت آبی و دیمی می باشد همچنین وجود گیاهانی چون گل بنفشه، ختمی به فراوان یافت می شود. مردم این روستا بیشتر به کار کشاورزی از قبیل پرورش کرم ابریشم و شالیکاری و در کنار مزارع برنج باغ چای نیز وجود دارد. و بافتن زنبیل و برخی دست ساخته های حصیری از سرگرمی های مردم این روستاست که به بازار عرضه می شود. از نظر موقعیتی این روستا به روستاهای امیر هنده ، پنچاه ، بازکیاگوراب ، بازان ، تهام و به بخش های چهارده, کیسم راه دارد.ازمحصولات زراعی این روستا می‌توان به چای، برنج، بادام زمینی، صیفی جات و ابریشم اشاره کرد که آب این مزارع از رودخانه کیاسر که شاخه ای از سفیدرود است تامین می‌شود.این روستا دارای امکانات شهری مانند برق,تلفن,گازشهری وآب شهری شرب میباشد.در این روستا یک مکان زیارتی بقعه آقا سید حسین واقع است. میزان افراد باسواد این روستا ۹۵ درصد می باشد. این روستا از جمله روستاهای کهن و تاریخی استان گیلان محسوب می شود که آثاری نیز از گذشته تاریخ آن هنوز به یادگار مانده است با موقعیت حساسی که این روستا بر سر راه اصلی بین منطقه به پس و به پیش ( در منطقه شرق و غرب گیلان قدیم ) واقع بود همیشه مورد نظر و حساسیت زمامداران گذشته قرار داشت. زبان اصلی منطقه با گویش و لهجه شیرین گیلکی و نژاد اصلی آریا از تیره کاس و گیل می باشد. دکتر منوچهر ستوده از این روستا در کتاب خود به عنوان یکی از روستاهای حادثه خیز تاریخی نام می برد و در کتاب خونینه های تاریخ دارالمرز نوشته دکتر محمود پاینده لنگرودی به کرار از آن و مردم و دلاوریهایشان یاد می شود همچنین در کتاب از آستارا تا استرآباد و کتاب تاریخ گیلان و دیلمان نوشته ظهیر الدین مرعشی و در سفرنامه رابینو و مشاهدات نزدیکش از این روستا در آن دوران، صحت حساسیت وجود این روستا در دل تاریخ گیلان روشن بود.و.....