بخشی از مطلب
در 17 جولای  1935 در  lousiville ، کنتاکی بدنیا آمد و در 18 فوریه 2009 به علت بیماری سرطان در نیویورک فوت کردند . او یکی از معماران برجسته ترین معمارهای آمریکایی _ آفریقایی بود . توجه آن در معماری ، براساس تجربه هایی که از طبقه بندی جزئیاتی چون راه پله ی خوابگاهی در موسسه Tuskegee تا ساختار کلی ساختمان ها که در Tunisia دیده است ، می باشد .
باند فارغ التحصیل از دانشگاه هاروارد می باشد ، جایی که یکی از اساتید سفید پوست وی به دلایل نژادپرستی او را به کنار گذاشتن حرفه معماری اش تشویق می کرد ، اما باند به حرف او توجهی نکرد وبا نژاد پرستی زمان خود مقابله کرد .
 
سالها بعد در مصاحبه ای در Washington Post  باند در جواب به آن پروفسور این چنین گفت :
 
" هیچ معمار سیاه برجسته ای وجود ندارد ، تو باید انقدر دانا باشی که یک حرفه و شغل دیگری انتخاب کنی. "
 
باند ، شغل حرفه ای خود را در فرانسه با André Wongenschy شروع کرد . سپس به امریکا برگشت ، و در شرکت های Gruzen و همکاران ، Pedersen ، Tilney کار کرد . سبک معماری وی مدرن بود .
در اواسط سال 1960 به غنا نقل مکان کرد ، جایی که او از سال 1964 تا 1967 برای دولت کار کرد و چندین ساختمان دولتی را طراحی کرد . در شمال این کشور کتابخانه محلی Bolgatanga را طراحی کرد که شامل چهار ساختمان زیر سایه یک سقف معمولی که امکان تهویه طبیعی هوا را فراهم می ساخت .
در ایالت متحده ، وی ریاست کمیته نوسازی معماری هارلم را به عهده داشت . در 1970 ، به همراه Donald P.Ryder ، شرکت معماری باند رایدر و همکاران را تاسیس کرد که طراحی مرکز مارتین لوتر کینگ پسر برای تغییرات اجتماعی غیر خشونت آمیز در آتلانتا ، و موسسه حقوق مدنی بیرمنگهام در بیرمنگهام ، آلاباما ، همچنین مرکز schomburg هارلم برای پژوهش در فرهنگ سیاه را بر عهده داشت .
در سال 1990 پس از بازنشستگی رایدر ، شرکت با Davis, Brody و همکاران ادغام شد . باند یک شریک در شرکت تازه ترکیبی از دیویس برودی باند شد ، که بهترین کار خود را در تحولات مسکونی منهتن در خانه های Riverbend ، ساحل azalP ، و برج های Zeckendorf . باند مسئول بخش موزه در ملی 11 سپتامبر یادبود و موزه در محل مرکز تجارت جهانی در زمان مرگ او بود .
خانواده باند شامل ؛ پدر وی ، J.Max Bond, Sr ، اوایل سال 1950 رئیس دانشگاه Liberia بود . مادر او ، Ruth C.Bond ، یک معلم بود و بخاطر طراحی لحافی که در اواسط سال 1930 انجام داده بود مشهور شد . عموی وی ، Horance Mann Bond ، معلم برجسته قرن 20 ، می باشد . و همسر وی ، Jean Carey Bond ، و صاحب دو فرزند و سه نوه بود .
معرفی آثار 
1. مرکز پژوهش Schomburg :
ساختمان جدید ساختامن قدیمی
ساختمان تاریخی خود قابل توجه است ، همچنین دارای نمای مدرن ، یک مرکز تحقیقاتی بزرگ ، و سالن اجتماعات 340 نفره می باشد . بیش از یک کتابخانه ، مرکز Schomburg ، تغییرات تاریخی را در هارلم به نمایش می گذارد .
 
به دلیل حجم منحصر بفرد و تبلیغات آن ، این مرکز در ثبت ملی تاریخی امریکا ، از اماکن تاریخی قرار داده شد . برنامه این پروژه نیازمند فضاهای انعطاف پذیر گالری ، یک فروشگاه موزه ، آرشیو عکاسی ، فضای حفاظت و نگهداری ، انبار هنر و تاریکخانه ها بود . برای ایجاد فضاهای گالری ، طبقه اول با حداکثر ارتفاع  teef 20 باز شد و یک نیم طبقه L  شکل به آن اضافه شد . در این طرح لابی تئاتر ساختمان جدید و قدیم ( اصلی ) را بهم متصل میکند .
2. موسسه حقوق مدنی بیرمنگام در آلاباما :
نحوه راهنمایی توسط رسانه های چند جانبه نمایشی
این موسسه از طریق تعلیم و تربیت حقوق داخلی و خارجی انسان را ترفیع می دهد .از ویژگی های این مرکز ، گالری های دائمی آن ، بازدیدکنندگان را بواسطه رویدادها و تجارب متفاوت با رسانه های چند جانبه نمایش، راهنمایی می کند. همچنین موزه شامل گالری هایی است که به گالری های دائمی مخصوص اختصاص دارد .
3. کلیسا و یادبود مارتین لوتر کینگ دوم در آتلانتا ، جورجیا 
4. کتابخانه محلی Bolgatanga در غنا :
 این کتابخانه طراحی قابل توجهی از برنده جایزه معمار امریکایی است . مکس باند ، کسی که تحت تاثیر لوکوربوزیه قرار گرفت . این کتابخانه اولین پروژه مهم وی بود که برای شرکت ملی ساختمانی بود . از ویژگی های طراحی وی ؛ دیوارهای سوراخ دار و سقف چتر مانند آن که باعث تهویه عالی و طبیعی می شود .
 
 
 
5. مرکز علوم پزشکی و پارک تکنولوژی Audubon در منهتن :
 
                      
 
مرکز پزشکی و فناوری در خانه های دانشگاه کلمبیا راه اندازی شد و شرکت تحقیقات زیست پزشکی تاسیس شد . مرکز تحولات در بیوتکنولوژی است که مراقبت های بهداشتی بهبود یافته را تضمین خواهد کرد ، در حالی که کمک به رشد اقتصادی از طریق ایجاد همکاری های تحقیقاتی بخش خصوصی و نسل جدید کسب و کار مربوط را تسهیل می کرد .
 
6. بخش موزه ملی 11 سپتامبر :
 
 ساختمان موزه
 
سایتی 16 هکتاری در منهتن ، جایی که واقعه 11 سپتامبر ساال 2001 بر اثر حمله تروریستی ، 2984 نفر و همچنین بر اثر بمب گذاری در پارکینگ مرکز تجاری جهانی در سال 1993 تعدادی جان خود را از دست دادند .  
 
مكانيست براي بزرگداشت همه قربانیان در محل مرکز تجاری جهانی( برجهاي دو قلو) كه پس از آن واقعه اينگونه  بازسازی شده است .
 
این بنا در كنار طرح بلند پروازانه شیشه و فلز مركز حمل و نقل معمار اسپانیایی «سانتیاگو كالاتراوا» قرار دارد .                                                                                                                      مایکل آراد از گروه معماری هندل به همراه گروه معماری منظر پیتر واکر برنده مسابقه طراحی بنای یادبود یازدهم سپتامبر، تصمیم دارند تا عملیات ساخت این پروژه را آغاز کنند. طراحی این گروه شامل دو استخر بزرگ مربع شکل در محل فونداسیون برج های دوقلو می باشد که با آبشارهایی که از چهار طرف این استخر به مرکز آن سرازیر می شود، مزین شده است.
 
با توجه به پیشنهاد طرح کلی كه توسط معمار یهودی، دانیل لیبسكیند معمار، ترسیم شده است،‌ قرار است تمام بناها در ضلع شمال شرقی پارك «یادبود» و در زمینی به مساحت یك هکتار ساخته شوند؛ این ایده با پیشنهاد دیگر معمار یهودی، «فرنك گهری»، برای ساختن مجموعه تئاتر در ضلع شمالی و مركز حمل و نقل كالاتراوا در ضلع شرقی شكل می‌گیرد. دو استخر یادمانی هم گویی برای تقلید از رد پای برج‌های دوقلو در ضلع جنوب و غرب در نظر گرفته شده‌اند.
 
  نورپردازی مجموعه
 
 
 
طراحی «اسنوتا» سازه‌ای بزرگ همراه با پوشش چوب و شیشه است، پاسخی هوشمندانه به چالش‌های کارفرما. ساختمان موزه مستقیما بر روی ایستگاه قطار كالاتراوا قرار گرفته است هرچند كالاتراوا ستون‌هایی را كه فضای داخل طرحش را خراب می كنند، نپذیرفته و اصرار در حذف آنها دارد؛ کالاتروا همچنین خواستار استفاده از نور مستقیم در فضای ترمینال است. در نهایت بازدیدكنندگان می توانند زیر مركز آزادی و در پارك یادمان قدم بزنند و در انتهای جنوبی آن، منظری زیبا به سمت استخرهای یادبود را تجربه کنند .
 
ساختمان‌ها با روایتی معمارانه خلق شده اند؛ بازدیدكنندگان از دو مسیر می توانند وارد شوند، اولی سطح شیب دار عریضی است که آنها را به سمت ورودی اصلی هدایت می كند و دومی سطح شیب دار كوچكی است كه مراجعان را به ساختمان‌ها هدایت می كند .
 
مقظع موزه 
 
نقاط ورودی به یك لابی باز مشترك می رسند كه بیشترین مقدار روشنایی طبیعی را به قسمت عمیق موزه را تامین می کند و از آنجا به موزه، مجموعه تئاتر،‌ مركز آزادی و... دسترسی هایی وجود دارد. تقویت توالی ورودی خود نقطه قوتی برای طرح به حساب می آید . این حس كه بازدیدكننده در یك مسیر از بیرون به درون می آید و به سمت قسمت‌هایی كه با تفكر و تعمق بیشتر سر و كار دارند خود این نقطه مثبت را تقویت می‌کند .
 
بیشتر از اینکه یک موزه دارای آیکن هایی شامل گالری باشد ، ساختار آن را طوری طراحی کردند که سری هایی از آیکن ها ( گالری ها ) را بسازند .
 
اجتماع بازدید کنندگان اولین گالری ( گالری مقدماتی ) را در طول یک سطح شیبدار ملایم ادامه میدهند که سطح آن همانند یک نوار پیچدار می باشد که با شیبی ملایم بازدید کنندگان را به پایین راهنمایی می کنند ، همانند جاذبه ای به سمت پایین . نکته کلیدی در این مسیر ترکیب چشم انداز و دیدها به فضاهای دورتر می باشد . زمانی که بازدید کنندگان به آخرین جایگاه برسند پایین خواهند آمد ، آخرین امتداد مسیر به طبقه زیرین ساختمان ( سنگ بستر ) مه به حفره غربی مشهور است که شامل فونداسیون اصلی مرکز تجاری جهانی است ، می رسد .
در پایین ترین طبقه ، پایه های ستون اصلی و شالوده های بتنی برج های دوقلو نمایش داده می شوند . و دیوار بازماندگان که به دیوار " slurry " مشهور است ، همانند یک پرده پشت صحنه نمیش داده می شود.
آخرین طبقه بازدید ، سربالایی تدریجی توسط پله برقی از طبقه زیرین ساختمان به تالار یادبود می باشد و از آنجا با یک پیاده روی به سوی بالا ، به میدان و فواره های یادبود ، به زندگی عادی و شهری بر میگردند .
نمادی از برج های دوقلو در فضای داخلی مجموعه
از گالری های موزه 
طراحی نورپردازی :
نورپردازی سایت و ساختمان موزه نورپردازی استخرها و 2983 اسم بر روی 79 صفحه برنزی حک شده است
 با بكار بردن سه ستون نور پردازي در میدان شهر، یک زیردریایی چراغ LED   در آبشارها و یک چراغ نور پس زمینه نام در جداره ها( ديوار اطراف) كه هر کدام از آنها در پاسخ به چالش کشیدن طراحی، تعمیر و نگهداری، و معیارهای ایمنی عمومی بوده است . در حالي كه شکستن سطح زمین فن آوری جديدي بوده بجاي ساختن آسمان خراشي .
یکی از این دستاوردهای فنی در ویژگی های اصلی طراحی بنای یاد بود، دو استخر منعکس کننده است، هر كدام به اندازه 200 در 200 فوت ساخته مي شود.  چالش فنی در طراحي اینجا ؛ این بود که چگونه منجر به ایجاد چیزی خواهد بود که به اندازه کافی روشن است و مقاومت در برابر حجم ثابت آب از آبشاری30 فوتي .
 
روشنایی نقش کلیدی در تحقق طراحی بنای یادبود و در ایجاد یک مکان برای ترمیم و بازسازی آن داشته است . و در طی این فرآیند طراحی ؛ تکنولوژی به محدوده جدیدی وارد شد .
ویژگی های هر استخر :
دو استخر منعکس 200 فوت مربع  علامت ردپاهاي اصلی برج های سابق دوقلو فرو رفتن و هیچ وقت پر نمی شوند . آبشاری 30 فوت در هر طرف ، تذهیب توسط شناور ثابت سفارشی طراحی شده است. دیواره برنز با نامي از قربانیان نوشته شده است و توسط چراغهاي پس زمينه نور پردازي مي شوند كه مانند حلقه ايست بر گردا گرد استخرها .