Calatrava با این مجموعه به یکی دیگر از گسترده ترین منطقه‌ای می پیوندد، زیرا اولین جایزه رقابت برای توسعه این کل منطقه در امتداد رودخانه تگوس به منظور نمایشگاه جهانی سال 1998 آماده شده است.
ساختمان اصلی ایستگاه است که در نظر گرفته شده است برای تمرکز برای همه لیسبون، در نزدیکی فرودگاه، با ایستگاه اتوبوس و ایستگاه مترو. این با گالری خدمات و مغازه ها تکمیل شده است.
امروز، Expo'98 با موفقیت فوق العاده ای به عنوان یک پارک تفریحی محبوب و با هم خریداری شده است.
ایستگاه مرکزی تجارت، در سطوح مختلف، وسایل مختلف حمل و نقل: قطار، اتوبوس، مترو و تاکسی است. دسترسی، هم به شرق و هم از غرب، ساختمان را یک لولۀ مهم در ساخت و ساز شهری می سازد، که می تواند دو طرف را قبل از اینکه قطارها را از هم جدا کند، به هم متصل می کند و منطقه شهری و حومه را متصل می کند.
معنی و فضا
ترکیب یک تقارن قوی با محور است که در سراسر خط راه آهن عبور می کند، "دوختن" اتوبوس تا اتصال خود را با مرکز خرید بزرگ و خارج از ساختمان، در سراسر جاده.
تا زمانی که او به عملکرد سانتیاگو کالاتراوا برسد، از دو طبقه پیاده رو از شیشه ی اتاق زیر شیروانی و خمش استفاده می کند. این به یکی از دو نما در می آید، با برداشت بزرگ از فلزات و شیشه های پارابولیك. عنصر که فقط در انتهای دیگر خط مرکزی تکرار می شود، بر طبق نما، که با این حال به سمت کوچه ی جانبی منتقل می شود بدون اینکه مطابق شرایط مورد انتظار محیط زیست خود را پیدا کند.
این یک دروازه برای دسترسی به منطقه در اتوبوس ها است، که از طریق زبان های طولانی در بالای سر پناهگاه های اتوبوس، و دوباره در فلز سفید و شیشه ای طبقه بندی شده است.
و بیشترین ظاهر خود را پوشش پوشش و فولاد سبک و سفید درختان لخت، بالاتر از سیستم عامل، در طبقه بالا ساختمان اصلی.
این نوع ساختار در نهایت تبدیل به یک واقعیت می شود، و پس از آن بسیاری از پروژه های دیگر را بدون موفقیت در نظر گرفته است. نزدیک ترین ایستگاه قطار در اسپندو، برلین (1991)، با نوعی الگویی مشابه است. اگر چه برخی از قطعات شیشه ای و درختان خود را تحمل کرده، و در پروژه برای رستوران Bauschánzli، Zurich (1988) مورد آزمایش قرار گرفت.
در نهایت، در این اثر عجیب و غریب، خاکستری باریک است، تاریکی فقط فضای بسیار زیاد و متضاد با فلز سفید است، در حالی که تقاضا به نظر می رسد در سفید پوشیده شده است. ,....