سیری درتاریخ باغسازی ایران

عنوان مباحث:

قدمت باغ ایرانی واژه شناسی باغ

ویژگی های کلی باغ ایرانی

گونه شناسی باغ ایرانی

دوره های مهم باغسازی:

    هخامنشیان
    ساسانیان
    پیش از مغول
    مغول
    صفویان
    زندیان
    قاجاریان

ويژگي هاي كالبدي باغ ایرانی:
هندسه:

     انتظام محوری

     تقارن

     استفاده از فرمهای مربع ومستطیلی

    چهارباغ

     احداث باغ روی سطح صاف یا شیبدار
آب :

    تمایل زیاد به نمایش آب در باغهای ایرانی

    شکل گیری باغ براساس طبیعت و میزان آب
گیاهان:

نوع درختان وابسته به آب و هوا و خاک منطقه

تنوع رنگی

استفاده از گل در حاشیه محورها

            
ارتباط با محیط:

     عدم هماهنگی با محیط اطراف
فضا :

      تنوع فضایی

      برخورداری از حرمت و محرمیت

مطالب مرتبط در این زمینه
در ادبیات ایران به باغ ایرانی "باغ سرا" و یا پردیس یا فردوس گفته می شده است. واژه باغ ایرانی جدید و ترجمه پرشن گاردن است. باغ ایرانی سه ساختار و طراحی منحصر به فرد دارد: اول در مسیر عبور جوی آب قرار دارد . دوم : محصور است با دیوارهای بلند سوم در داخل باغ عمارت تابستانی و استخر آب قرار دارد. این سه مشخصه باغ های ایرانی را متمایز می کند. در واقع این باغ سراهای ایرانی را جهانگردان اروپائی که مشاهده کردند آنرا با مشخصه و نام "پرشن گاردن" وصف کردند.باغ ایرانی یا"باغ سرای" به ساختار و طراحی منحصر به فرد آن اشاره دارد. باغ ایرانی با تاریخ پیدایش قنات پیوند دارد اولین باغ‌های ایرانی در مسیر خروجی قنات‌ها شکل گرفته است. نمونه اینگونه باغ‌ها را می‌توان در طبس، یزد، گناباد، و بیرجند و اکثر مناطق کویری دید. یکی از مشخصه‌های باغ ایرانی عبور جوی آب در داخل باغ هست که معمولاً در این باغ سراها در وسط باغ استخر و یک عمارت و یا ساختمان تابستانی وجود داشته است. بعضی باغ‌ها بصورت چار باغ بوده و آب را در ۴ مسیر عبور می‌داده‌اند.[۱]

باغ ایرانی پاسارگاد را ریشهٔ معماری این باغ‌ها دانسته‌اند. کوروش کبیر شخصاً دستور داده بود که باغ پاسارگاد چگونه ایجاد شود و درخت‌ها نیز به چه شکل کاشته شوند و در واقع هندسی‌سازی باغ و شکل و شمایل آن از دیدگاه کوروش به باغ ایرانی گرفته شده‌است. در دورهٔ ساسانیان نیز باغ‌ها در جلوی کاخ‌ها و معابد شکل گرفتند و این موضوع در دورهٔ اسلامی نیز ادامه یافت.[۲]

قدیمی ترین سند تصویری که نظم باغ ایرانی را به تصویر می‌کشد به دوره ساسانیان باز می‌گردد. در نقش برجسته طاق بستان، صحنه شکار خسرو پرویز، طرح باغ-شکار او را در طاق بستان نشان می‌دهد. این نقش برجسته تا حدود زیادی هندسه باغ و عملکرد آن را هویدا می‌کند.[۳]

این باغ‌ها عنوان یک ساختار کامل، بیانگر رابطهٔ تنگاتنگ میان بستر فرهنگی و طبیعی است و نشانه‌ای از سازگار نمودن و همسو کردن نیازهای انسان و طبیعت است. در گذشته باغ ایرانی بروز توان نهفتهٔ محیط و ادراک پیچیدگی‌های آن بود. خالق باغ با اتکا به دانش تجربی خود فضایی را ایجاد می‌کرد که باعث بقاء و پویایی بستر طبیعی می‌شد.[۴]