هنر بيزانسی(هنر بيزانسی پسين«معماری»)

در فاصله اواخر سده دهم و سده دوازدهم، با حمايت پادشاهان مقدونی، پديده ای رخ داد که دومين شکوفايی يا دومين عصر طلايی بيزانس ناميده شده است؛ در اين دوره فرهنگ بيزانسی يک بار ديگر با سرچشمه های هلنی خود مواجه شد و تا رسيدن به سبکهاي به ارث رسيده از عصر يوستی نيانوس يا روزگار نخستين شکوفايی، با آنها همراه شد.

معماری :

در معماری، سلسله تنوعاتی در صحن گنبددار مرکزی ظاهر شد. از بيرون که بنگريم ساختمان کليسای نمونه وار بيزانس پسين، به شکل مکعب گنبددار (ندرتاً به شکل چهارگوش با قاعده ای غير مربعی) است و مکعب بر روی گونه ای استوانه يا تنه مدور نهاده شده و بالا رفته است. کليساها کوچک، عمودي و چهار شانه اند و بر خلاف ساختمانهای پيشين، بيزانسی، سطوح ديوارهای بيرونی شان با نقش برجسته تزيين شده اند.

که گوشه های مربع مزبور را به يکديگر وصل مي کنند – زده شده است

در کليسای تئوتوکوس که در حدود 1040 ميلادی در هوسيوس لوکاس يونان ساخته شد، می توان شکل يک صليب گنبددار را ديد که چهار بازوی هم اندازه يا چهار بازوی طاق دار «صليب يونانی» دارد. طرح معماری بيزانسی در کنار اين واحد، و با مضاعف کردن آن، فضاهای درهم پيچيده گيج کننده ای آفريد. در کليسای بزرگتر کاتوليکون که به اين کليسا متصل است، سقفي گنبدی بر بالای يک هشت ضلعي محصور در يک مربع و نتيجه افزودن عناصری به نام سه کنج – طاقی، تير زير سری، با تيرهای حمال افقی............

مطالب مرتبط در این زمینه


معماری روم شرقی یا بیزانس به معماری‌ای گفته می‌شود که از سال ۳۳۰ تا ۴۵۳ میلادی در محدوده امپراتوری روم شرقی ساخته شده‌اند گفته می‌شود.

بناهای دوره بیزانس به علت وجود ملت‌های مختلف که تابع امپراتوری روم شرقی بودند و طولانی بودن دوران حاکمیت بیزانس، از تنوع و تعدد فراوانی برخوردارند و بناها به نسبت امکانات محلی دارای مصالحی متفاوت می‌باشند. به عنوان مثال در شمال غربی ایتالیا از آجر در شهرهای ساحلی روی زمین‌های صخره‌ای، در سوریه و فلسطین و ترکیه از سنگ بیشتر استفاده شد.[۱]

بیزانس شامل دو بخش عمده می‌باشد:

    بیزانس پیشین
    بیزانس پسین