دانلود تحقیق و مقاله، نقش برتر پارس

پاورپوینت بررسي اجزا و عناصر و ملزومات شهری برای معلولان

بخشی از مطلب
پیاده رو مهمترین شبکه ارتباطی است. این شبکه از آن جهت دارای اهمیت است که در مقیاس حرکت انسانی قرار دارد و از این رو می باید از نظر سهولت در حرکت، نقاط مکث و نقاط دید و گریز کاملا بی مانع باشد تا معلولین بتوانند حرکتی ایمن، راحت و در عین حال سریع داشته باشند.
به منظور برخورداری از حرکت سهل و آسان لازم است هنگام طراحی و اجرای شبکه عابر پیاده، عرض پیاده رو، جنس، کف، شیب و نحوه ارتباط با خیابان مورد توجه قرار گیرد و موانع موجود در مسیر برطرف شوند.
در حال حاضر، پیاده روهای اکثر کوچه ها و خیابانها بدون در نظر گرفتن راحتی حرکت فرد پیاده، تعیین شده اند. و لذا اکثر خیابانها دارای پیاده روهای بسیار باریک هستند. این مسأله باعث بروز مشکل ات زیادی در تردد معلولین روی صندلی چرخدار که فضای بیشتری را نسبت به افراد عادی اشغال می نماید و بدین طریق آنها دائدما در معرض خطرات گوناگون قرار می گیرند.
اصول و ضوابط و معیارهایی که جهت دسترسی مطلوب به پیاده روها در نظر گرفته شده به شرح زیر می باشد:
1-    حداقل عرض مفید پیاده رو 120 سانتی متر
2-    رعایت حداقل 120 سانتیمتر  فاصله از دیوار برای هر نوع مانعی که به هر علت نصب آن در پیاده رو برنامه ریزی می گردد.
3-    حداکثر شیب عرضی پیاده رو 2 درصد.
4-    حداکثر شیب طولی 8 درصد
5-    حداکثر شیب اتصال بین دو پیاده رو که نسبت به هم اختلاف سطح ارتفاع دارند در سر پیچ 3 درصد
6-    ایجاد جدول یا اختلاف سطح بین پیاده رو یا سواره الزامی است.
7-    پوشش کف باید از مصالح سخت و غیره لغزنده باشد.
8-    هم سطح بودن هر گونه درپوش با سطح پیاده رو الزامی است.
9-    پیش بینی پلهای ارتباطی بین پیاده رو و سواره رو حداکثر در هر 500 متر فاصله الزامی است.
وسایل حمل و نقل عمومی شهری و مناسب سازی
وسایل عمل و نقل عمومی در جابجایی های شهری مسافران اهمیت فراوانی دارند. بدیهی است که این وسایل حمل و نقل برای افرادی که با مشکلات حرکتی مواجه می باشند و اشخاصی که نیازمند یاری گرفتن از وسایل کمکی برای حرکت هستند اهمیت مضاعف دارد. متأسفانه در کشور ما هیچ گونه پیش بینی قابل توجهی در جهت مناسب کردن این وسایل برای استفاده معلولین انجام نگرفته است.
 
اتوبوس شهری
در حال حاضر اتوبوس تنها وسیله نقلیه حمل و نقل عمومی مسافران در شهر های ایران است و انتظار میرود برای سالهای نسبتا طولانی در آینده نیز وسیله اصلی عمومی در حمل و نقل باشد.
در اکثر شهرهای دنیا نیز اتوبوس به عنوان یک وسیله حمل و نقل عمومی نقش عمده ای دارد و این به علت قابل انعطاف بودن این وسیله نسبت به دیگر وسایل حمل و نقل عمومی و نزدیک بودن خصوصیات آن با اتومبیل از لحاظ سرویس دهی است.
اتوبوس با توجه به تعداد سرنشینان در مقایسه با اتومبیل، سطح بسیار کمتری از خیابانها و فضاهای شهر را اشغال می کند. مثلا اتومبیل در موقع توقف سطحی، معادل 14 متر مربع را اشغال می نماید که اگر تعداد سرنشینان آن را 5/1 نفر  فرض کنیم سطح لازم برای هر یک اتوبوس یک طبقه این رقم به حدود یک متر مربع و برای هر سرنشین دو طبقه به حدود نیم متر مربع می رسد.
با توجه به مطالب عنوان شده، معلولین نیز برای انجام کارهای اجتماعی خود نیز به تردد در شهر با وسیله نقلیه عمومی نیاز دارند. زیرا بسیاری از آنان فاقد وسیله نقلیه شخصی بوده و استفاده از تاکسی نیز هزینه زیادی را به آنان تحمیل می کند. بدین منظور در ارتباط با اتوبوس دو موضوع: نحوه سوار شدن به اتوبوس و وضعیت داخل اتوبوس باید مورد بررسی قرار گیرد. در ارتباط با مشکل معلولین در هنگام سوار شدن به اتوبوس وضعیت داخل راه حل های ذیل پیشنهاد می گردد:
1- استفاده از بالابر مکانیکی در مدخل اتوبوسها برای سوار شدن افراد معلول.
2- تعبیه« رابطه» ( لامپ) در ایستگاه ها برای ایجاد سکویی هم سطح فضای داخل اتوبوس
و.....