محیط مصنوع ،شبکه ای پیچیده از روابط متنوعی است که نه تنها بین افراد با همدیگر بلکه بین افراد و محیط رخ می دهد.امروزه معنامندی فضایی از مهم ترین راهکارهای کیفیت بخشی به فضای معماری است و طراحان و معماران در زمینه توجه به مفاهیمی همچون  هویتمندی فضا و ایجاد حس مکان تلاش می کنند.با توسعه جوامع انسانی و بروز خلاء معانی در فضاهای ساخته شده ،کیفیت فضاها و نقش موئلفه های ادراکی  در شکل دهی به فضاهای مختلف مورد توجه طراحان و برنامه ریزان محیطی قرار گرفته است.فضاهایی که القا کننده ی احساس آرامش و لذت و به دنبال آن تعلق و هویت  در ذهن مخاطب بوده و احساس حضور وبودن در مکان را در وی زنده می سازد.از سوی دیگر در دهه های اخیر در ادبیات روانشناسی محیطی و به خصوص از جانب پدیدارشناسان در راستای توجه به القائات معنایی محیط های انسان ساخت به تعریف و جایگاه معنایی خانه توجه خاص شده است.